Kaçış Şiiri - Fırat Kayımtu

Uykusuz geceye dökülürsün,
her bir hecenden nefret edersin.
Kara bir girdap aklını alır gider başından.
Beynini duvardan duvara patlatır,
tek bir acı duymazsın.
Nefret dökülür içinden dışına,
derin bir soluk çeksende faydası yoktur.
Bilmediğin cevapsız duruşunun aşk diyen cilveleşmelerine hançerlersin hergün yüreğini.
Saçma bir gülüş yerleşir kara çalınmış dudaklarına.
Seyredersin..
Geçmişine dönüşünü ya da yeni bir heyecanın altında verdiği kısa nefesleri..
En kötüsü; düşlerin didişmesi.
Her gece birini sustururken diğerini öldürmek.
Hayallere dalarken bir bardak dolusu soğuk yeni bir aşk hikayesinin yüzüne çarpmasıyla nefretinde bulursun kendini yine.
Asla uyuyamazsın.Aklını kaçırmışsındır artık.Düştükçe dibi bulamazsın.Sonsuz br düşüş...
Şair kaleminden döktükçe kadim hikayesini şaşkın bir kurt düşer içine,tüm organlarını kemirir,susarsın..
AŞK,dile dolanmış; kangren olmuş diller,mor cümlelerde,yalan veryansınlarda bol alkışlı cümlelerde büyümüş her hikayende.
Hikayeden geriye kalan; delik deşik bir yürek,teninden nefret eden bir ruh,aklı kaçık bir beden.
Güneşin doğuşuyla kara dipsiz sulara bıraktığın bir hikayenin kirlenmiş cümlelerine dinle,
Hiç bilmeyeceğin deli bir aşkın can çekişmesini izle şimdi.
Ve her gün yalanlara dola kendini, gülümse kaderine.
Ve benim de bir sorum var şimdi;
Deli deli akan lanetli ismimle kırsam isminin son hecesini,
ilk hecenle döner misin hiç bilmediğin aşkın anlamına?
Ve yazar mısın tek bir gerçek cümleni sevmeye dair.