Benliğim güneşle beraber uzaklara gitti.
Geriye hatalarım, yanlışlarım, ay, yıldızlar ve kaybolan duygularım kaldı.
Evet, ben de hissizleştirdiklerinizdenim.
Ruhumun son damlası da terk etmeden beni,
Yazmalıyım bu şiiri.
Kalemin her kağıda dokundurulduğunda tükendiği gibi,
Ben de her geceye dokunduğumda yok oluyorum yavaşça.
Yüzlerce soğuk namlu üzerime çevrildi,
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Devamını Oku
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta