Kaç Kıyamet Daha? Şiiri - Kiyaz Kılınç

Kaç Kıyamet Daha?

Ben sustukça büyüdü gece,
karardı zamanın omzu.
Kalbimde, suskun bir kor gibi yanan kelimeler var —
ve her biri dudak eşiğine varmadan
kül oluyor.

Sana uzanan bu sessiz yangını
hangi suskun melek anlatır şimdi?
Görmedin mi?
İçimde kaç harf yakıldı da
hiçbiri senin adına düşmedi?

Aşkı tanımadın belki hiç —
hiçbir secdeye eğilmedi gözlerin.
Ben seni
gözlerimle kıble belledim.
Kalbimin kıyısında bir süveyda vardı;
bir karanlık nokta,
bir sır gibi saklı.
Orada bekledim seni,
Sadece bekledim.
Sen neredeydin o sırada?

Gözlerin,
bir mezar kadar suskundu hep.
Ben sana bakarken
her şeyin sonuna doğru yürüyordum.
Bir veda asılıydı gözbebeklerinde —
ben her defasında
giriş kapısından girip
kendi cenazeme geç kalıyordum.

Ve şimdi,
eğer hâlâ yalan geliyorsa sana
benim sevmemdeki sonsuzluk,
o zaman bırak da
bir gün mahşerde tartılsın kalbim.
Düşsün bir meleğin terazisine
benim aşkım.

Söyle,
bunu anlaman için
kaç kıyamet daha geçmeli içimizden?

Kiyaz