Kaç kere denedin,” boşver” lerle kalmayı?
Kaç gece yuttun içindeki fırtınayı?
Kaç parçan eksilirken içinden,
Kendinden bile vazgeçtin bazen…
Kaç kere sildin kendini,
Başkaları çizsin diye resmini?
İnandın olamayacak şeylere,
Sonuçlarını tam da bile bile.
En çokta kaç kere affettin?
Uğraşsan da kimseyi düzeltemedin.
Aklının bir parçası eksilirken,
“Sorun yok, iyiyim,” dedin ben…
Senden eksilenlere rağmen hâlâ
Ayakta oluşunun tanığı dünya.
Kendinle baş başa kaldığında,
Saklayacak bir şeyin kalmasın asla.
Figen Güler
Kayıt Tarihi : 2.10.2025 00:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bu şiir ruhun en derininde, kendi kendini sorgulayan bir çığlıktır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!