yaş ilerledikçe, kabuslar azalıyor
çünkü bizzat yaşıyor insan kabusu
belki de çocukken kabus olarak gördüklerim
ileriki yaşamımın bir fragmanıydı
ve korkmakta haksız sayılmazmışım,
onu anlıyorum şu günlerde
ve kabuslardan kaçmak için
sürekli ama sürekli uyumak istiyorum
hiçbir gerçek beni bana getiremez bu saatten sonra
ama rüyalardaki asıl kendime
ve onun yanındakine
hayal meyal da olsa bakmak aynada
özellikle de gözlerine
biraz da olsa konuşabilmek,
dertleşebilmek belki..
iyi geliyor..
iki nokta kadarım şu hayatta..
Kayıt Tarihi : 11.8.2025 22:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!