Kabus Şiiri - Yahya Yahşi

Her gecemde nöbete çıkan bir kâbus,
Çöreklenir başıma sonra derdi sus.
Eşimle ses geçirmez havadan mahpus,
Seraba kapılır gibi çölde susuz.
Her gece kâbus düşlerime zift döker,
Ziftten sureti beni kendine çeker.
Şuur açık her şey sinema perdesi
Her yerimde inme buda neyin nesi?
Drakuladan emanet elbisesi,
Bakışlarda melun şeytan kisvesi.
Her gece kâbus düşlerime zift döker,
Ziftten sureti beni kendine çeker.
Tonlarca ağırlık üstümdedir gece,
Korkuları arar sözlüklerden hece,
Dualar aklımdan geçer gece gece,
Nefes alamam hak izin vermeyince.
Her gece kâbus düşlerime zift döker,
Ziftten sureti beni kendine çeker.
Ölümle yaşamı birlikte dokurum.
Yaşam hattında bir dakika huzurum,
Bitmez saatlerde öylece vurgunum,
Ne geceyi nede onu unuturum.
Her gece kâbus düşlerime zift döker,
Ziftten sureti beni kendine çeker.