Kabrime Şiiri - Ahmet Yanıt

Ne yaptıysam olmadı, doğrulmadı gönlün,
Sözüm geçmedi gitti, o saçma kibrine.
Yaz bu sözümü zalim, anlarsın da bir gün
Eyvahla dolu yaşlar dökersin kabrime.

Serseri sokaklarda hep bensiz gezersin,
Her lahza şuranda yokluğumu sezersin.
Yalnız bana meftundu, divânemdi, dersin;
Sevda kokulu güller dikersin kabrime.

Ağır bir hüzün çöker, rahat görmez için;
Tat kalmaz hiçbir şeyde; bak, anlarsın niçin.
O zaman sen gelirsin de bir görmek için;
Öyle pişman, bîçâre bakarsın kabrime.

Bilesin, geri dönmez bu diyardan giden,
Ben gibi de olamaz her gönlüne giren.
Görürsün insanlar hep bîhaber sevgiden,
Yorulunca yıkılıp çökersin kabrime.