Kabre Götürün Şiiri - Hasan Taşdemir

KABRE GÖTÜRÜN
Doğup büyüdüğüm çaylı köyüme
Gurbetten sılama selam götürün
Çocukluk çağımın geçtiği yere
O yere hasretim sevgi götürün

Uzun yıldan beri ayrıyım köyden
Anamı kaybettim gurbette iken
Haykırsam duyulur memleketimden
Ölürsem kabrimi köye götürün

Emmi dayılarda kalmadı artık
Yalnızca köyümde bir ismim kalık
Bir dönüm bahçemle bir evim kalık
Ölürsem beni de ora götürün

Sinemde yara var od gibi yanar
Sıla, hasret, gurbet hepsi bende var
Şu deli gönlümü hicran yaralar
Yaralı gönlümle beni götürün

Hasret duvarını aşamadım ben
Gönül bağım esir gem vurmuşlar gem
Şu deli gönlüme esir düşmüşem
Esaret zinciri kırın götürün

Uzun yıldan beri hasretlik çektik
Ayranı ekmeğe çok katık ettik
Hem sefillik çektik hem yokluk çektik
Sefillik günümü alın götürün

Poyraz yeli gibi estin bağrıma
Nice yıllarımı bağladım sana
Söndü ocak artık hep yana yana
Sönen ocağımı yakın götürün

Dörtyol’dan gideriz Belen’e doğru
Lakabımız bizim Topal Hacı oğlu
Dinimiz hak dini ayrılmaz yolu
Dintalgımla beni kabre götürün 04.12.2014/H.TAŞDEMİR