Kâbe-i Can Şiiri - Hüseyin Turhal

Dışarda arama taş ile duvar,
Gönül ehline bu âlem bir sır'dır.
Hakikati bilen canı can sayar,
Benim Kâbem temiz, ulu insandır.

Ne tavaf isteriz, ne Kurban kesmek,
Ne de kuru bir yolda yorulmak boşa.
Âdem'i kırmaktır en büyük kesmek,
Hizmet et ki, nûr aksın sana, koş ha!

Yedi iklim, yedi derya gezerler,
Oysa O'nun tahtı senin kalbinde.
İnsanı hor gören Hak'tan bezârlar,
Gizlenen sırların hepsi derinde.

Kendini bilmeyen, Hacı da olsa,
Geri döner, yine boş kalır eli.
Bir gönül yap ki, oraya dolsa,
O sonsuz aşkın nûru, o ulu veli.

TURHAL'ım der, bu sözüm özün sesi,
Hakk'ı görmek istersen, insana bak.
Duy ki bu varlığın nefesin esası,
İşte sır, işte sen, işte sana Hak.