Kaba Dayı Şiiri - Ahmed Ayhan Sağır

Merhamet fakiri zorba zavallı
Herkese zulmeden bir kaba dayı
Yakın çevresiyle olmuş davalı
Çıkarır marazla şer kaba dayı

Aklını fikrini eylemiş ifsat
İnsanlar arası çıkarır fesat
Kalbini bürümüş kibirle haset
Ruhunu kaplamış kir kaba dayı

Küçük aklı bir şey kabul etmezse
Öfkesi siniri hıncı gitmezse
Kalkıp dövüşmeye gücü yetmezse
Kem diliyle sokan mar kaba dayı

Kardeşlerin bir bir yedin yetmedi
Gidenler hakkını helal etmedi
Ölmüş babam ile derdin bitmedi
Yaranı tövbeyle sar kaba dayı

Mal ile evlatla kendini övme
Her kime kızdıysan Sin Kaflı sövme
Gidince camiye imamı dövme
Mabede adapla gir kaba dayı

Bu debdebe böyle devamlı gitmez
Unutma hiç bir şey kaybolup itmez
Ölüp gidenlerle hesabın bitmez
En son gideceğin yer kaba dayı

Yaptıkların artık yeter çoklaştı
Bu fanide ömrün sonu yaklaştı
Yaş kemale erdi saçın aklaştı
Bu gidişe ara ver kaba dayı

İbadet taatin etmiyor tesir
Seni tanıyanlar senden müessir
Nefse ve şeytana olmuşsun esir
Nef-i isbat oku kır kaba dayı

Karzı hasen nedir nettin neyledin
Şunu bunu yaptım diye söyledin
Yaptığın yardımı ifşa eyledin
Bilmez misin vermek sır kaba dayı

Korkarım dokuna Gayretullaha
Mazlumların ahı dokunur Şaha
Havale eden var seni Allah'a
Maalesef ahvalin zor kaba dayı

Huyunu terk eyle olsun bidayet
Bilaloğlu Rabbim etsin hidayet
Hidayetle ömrün bulsun nihayet
Her türlü vebalin var kaba dayı