K-3 AD. Yakın arkadaşım...

Yolda arkadaşıma rastladım
Yarenlik ettik bir müddet
Yakın arkadaşlıklarımızı
Yeniden andık hararetle

Yolumuz uzundu ölüme
Yeni doğmuş gibiydik güne
Yitikse de anılarımız zamanda
Yeniden yeşertmiştik birlikte
Yüksek tepeler aştık hayata
Yaşamın tüm zorluklarında
Yerleşik düzenlerimiz vardı
Yaşama kurduğu tuzaklarda

Yeminliydik arkadaşımla
Yenecektik zorlukları hayatta
Yürüdük azimle çıkarlarımıza
Yok, olan insanlık damarımızla
Yalanın dostluğu var aramızda
Yaşamımızdaki tutarlılığıyla
Yakamızı bırakmadı dostça
Yorulmak bilmeyen desteğiyle
Yaren oldu hep hayatımızda
Yitirdiğimiz bütün doğrularla
Yürüdük yalana arkadaşımla

Yokluk bütün adımlarımızda
Yerle birdi insanlığa kavga
Yetişen her türlü gerçekliği
Yokluğuna mahkûm ederek
Yâd ediyorduk bencilliğimizi
Yürüyüşümüzün kutsallığını
Yaşayanlara vasiyet ettik
Yerleştirdik yalanlarımızı
Yüreklere tabular eyledik
Yıkılmaz surlarla ördük
Yeni düşlere döndürdük
Yenilerle hep sürdürdük

Yalanın dostluğunda
Yakın arkadaşım riya
Yeni ufuklarımızda
Yeşeriyor tabularımızla
Yutkunan tüm insanlığa
Yok, oluşu müjdeliyordu
Yeniden doğmamacısına

Yeniden yazıyoruz tarihleri
Yeniden üretiyoruz dinleri
Yeni insanlığı sunuyoruz
Yalanımızın pekişenleriyle
Yeşertmemek için insanlığı
Yeniden hayata kazınmayı
Yok, ettiğimiz fedakârlığı
Yitirilen sevgiyi ve saygıyı
Yâd ediyoruz riyakârlığımızı

Yüksek yargısı insanlığın
Yargılasa da yalanlarımızı
Yürüyoruz emin adımlarla
Yalanlarımız hayata kavga
Yılmayacağız bu uğurda
Yakın arkadaşım riyayla
Yeni filizler riyakârlığa
Yenilenen umutlarımızla

Yok, olun ey gerçekler
Yâd olacak ikiyüzlülükler
Yeşermesin insanlığınız
Yeni ufuktur riyakârlığımız

Yüzünü bize çevirenler var
Yaşamını gerçeklere kuranlar
Yalanımızı yüzümüze vuranlar
Yitirdik onları kavgamızda
Yemin verdik inancımızla
Yenilmeyeceğiz onlara asla

Yürüyeceğiz marşlarımızla
Yüreğimizdeki coşkularla
Yaratılan gerçeklik kavgasına
Yaratılan insanın Tanrısına
Yenik düşmeyeceğiz asla
Yeter bize aklımız dünyada

Yarıldı gökler duman içinde
Yörüngeden çıktı yıldızlar
Yalpalıyorlar boşluk içinde
Yok, oldu güneş ortalık kara
Yitirildi umutlar yaşamda
Yürüyüşler hızla karanlığa

Ya Sin* gel artık buraya
Yaşamındaki arkadaşlarınla
Yalansız, riyasız hesaba
Yeter kandırdığınız dünyada
Yetişir cezamız yaptıklarınıza
Yâd ettiğiniz bütün kötülükler
Yağlı ilmiktir geçer boynunuza

Yakın arkadaşım ve ben
Yalanımızı sırtlandık bugünden
Yaratanın yargısına giderken
Yargı anında arkadaşım yoktu
Yalan, en yalancı dostumdu
Yok, oldu şimdi kayboldu
Yitik umutlarım çoktu
Yankılanan tek ses vardı
Yandım çağrılarım sardı
Yalan boynuma dolandı
Yanımda gülen riyakârlıktı
Yakan, yakın arkadaşımdı

Yaratıcı seslendi yargısıyla
Yalanın, riyakârlığın nerede?
Yalnızsın işte huzurumda
Yaptıklarınla baş başa
Yakın arkadaşların terk etti
Yanıltıp aklına hükmetti
Yaşamını boş yere tüketti

Yeryüzünde uyardım
Yalana kanıp bakmadın
Yalancı riyakâr inadın
Yanıyor şimdi hayatın

Yükseğe oturdum Araf’ta*
Yüzümü döndürdüm dünyaya
Yolculuğum dünya ve sona
Yüreğimde yalan ve riya
Yok, olan tüm insanlığıma
Yeter, yeter diye seslendim
Yok, olsun bitsin bu rüya
Yitirdiğim tüm umutlarımla
Yeniden doğacağım hayata
Yemin verdim arkadaşıma
Yoksun, ey arkadaşım riya
Yemin verdim Tanrı’ya
Yürüyorum riyasız sana

05.06.2007 - İzmir

*Ya Sin = Ey insan
*Araf = Kuranda geçen yüksek tepe. Sembol. İnsanın dünya öncesi, dünya ve dünya sonu hayatını seyrederek, üç zamanı, üç mekânı birlikte tefekkür ettiği yer.