Sessizlikte ben
Seni düşünürüm
Sessizlikte beni
Sen düşünür müsün?
Söylediğim her
Sözün özünde ve
Sözünde sen varsın
Söylediğin her
Sözün özünde ve
Sözünde ben var mıyım?
Seninle aramda
Sessizlikler varken
Sesi yırtarcasına
Sakinlikti her zaman
Ses olup yankılanan
Sessizce gözyaşları
Silinmeden öncesinde
Ses olur gülen gözlere
Söylediği her sözde
Sukutu hayallerin
Suskun çağrısıdır
Sevginin özlerinde
Seslerin tüm ince
Sessizliklerinde
Sen olur sensizliklere
Susarken söylediğin
Sözlerin gücünde ben
Seni düşünürdüm
Sukutun sinyallerinden
Sen ey insan
Ses ol gel bana
Sesimin sessizliğinde
Sel olan sevgilerimle
Seninleyim anlasana
Sevgi, paylaşım derim
Sesli, sessiz söylerim
Seni bende, beni sende
Sevgiyle seni düşlerim
Selam ey sen
Sevgiyle her dem
Selam bana senden
Sevgiyle her dem
Sevgiyle biz kardeşken
Seni kim ayırabilir benden?
25.06.2007 – İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 25.6.2007 00:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Müslümanların gücü zayıflayınca, önce bizi birbirimize düşürdüler. Sonra tüm insanlıkla aramızı açtılar. Çıkarları peşinden gidenlerin oyunlarına, ancak ben diye bencillik edenler figüran oldular. Hem de ne ucuz figüranlık. Sanki bir çoğumuz figüranlık yapabilmek için üstüne para veriyorduk. Kula, kullara kulluk etmemeye söz verenler, bu gün kimleri dinliyor? Kimlere kulluklar ediliyor? Hele ben Müslümanım, ben de Müslümanım diyenler, kendilerini birbirinden ayıran her sözün arkasından niçin gidiyor?
TÜM YORUMLAR (22)