Junge... Şiiri - Fahri Fıratoğlu

yıkılan duvar
ve yakılan tablo
kırıldı camlar
esiyor gerçeğin rüzgarları
ve fena halde ıslağım...

ıslık çalarak çığırdım
bu yaşamaklık benim
harcayacak benliğim

çiçekler nefis koktu bu akşam
hava sıcak ve az nemli
denizden esiyor iyotlu bir esinti
en sevdiğim müzik
yırtıyor karanlığın rengini
yoksun ve kal orda

seni unutmadım
ki kendime düşmalığım bitti...

en yoğun çarpışmaların içinde
buluyorum kendimi
kaldırmaz çünkü hiçbir midde
bunca kabalığı, kalabalığı
Aynadaki
sana yabancı
yaban en çok sevdiğin, sana...

uçurum kokusudur
sinmiş ruhuna
ürpetir

yalnızlık tadıdır
ellerin
üşütür

ölüm korkusudur
gözlerin

ne yapsam bilemem
ne yaptım bilmem

bilemem...

ağlarını örmüş
maharetli bir örümcek
beynimin kıvrımlarında
bu çaresiz sözler
hiç mi anlatır

bilemem...