Jumanjili Şiiri - Tolga Baş 2

Hediyemi kabul eder misin bilmiyorum
Yokluğun varlığını süsleyip pullayıp
Japonlayıp uzattım boylu boyunca
önüne

Kim demiş ki jumanjiden dönüş yok
O çatlak yeşil ormandan gelen sesler ebedi bir dokunuş hep tenin
çocuk kokacak değil mi

süratle soluyor zaman affet
Ağır düş romanını ve romasını sahiplenemedim daha- içinde senato olan mermer beyazı sırt cinayetlerini alkışladıkları için

Affet lütfen
Çok ağır geldi bu yük , babamı kaybettiğim gün bir kırılma oldu ruh slalomlarımda kendimi üçyüz yıl ileride buldum sana düşkünlüğüm hiç değişmemişti .balkon korkulukları korkusu merdivenlerde sesler yükseklik korkusu anksiyete teşhisi ve, sen.
çok yüksekten bakan kör kelimelerle maviye dil uzatan gri neşesi kadar masum duyguların

Nerede hata yaptı bu doğru! ?

senden kalan ekmek kırıntıları ile besliyorum kış parklarını bizden çalınan kelimeler ve benzerliklerin
cıvıltıları ya bir sabah doğumu
Ya bir gece kızıllığı öncesi ufku yorgun bir adamım artık

Affet
şizofren olmaya razı inanışlı yakışışlı
gölgeleri barındıran duvar sanrılarında tuttuğum için ellerini-
Küflü bir tulumbadan soğuk su içerken öptüğüm için parmaklarını-
dinlemediğim için telefonda seni beni -süvarilerin kılıçlarına geçirilen o geni yani aşkı, yani aşka koşan hudutsuz cesaretimi bir sonu olmalıydı.

Affet
O son ne bana ne bize aitti, sen bendekilerle yetindin, ben sendekilerle yetimdim, Affet cümlelerin lüksünden vazgeçilmiyor
değil mi?
Bu çoğunluğu silkeleyememek , dil bilgisi etek fırfırlarında dil ilgisine dönüştüğü için, baloyu terk eden bir son cümle kuramayışım
Orada kal ,nerede olduğunu bilmediğim- bu bilgeliği yaşıyorum
emanetine sahip çıkıyorum budistleri bile kıskandıran beceriyi
hediyeyi kediyeyi külliyeyi -affet...

O iş bende merak etme
Bitirememek başlayamamak sonlandıramamak o iş bende ,,,