İki yurdum var benim: Küba ve gece.
İkisi de bir sayılır aslında. Yiterken
Güneşin görkemi, Küba
Üzgün bir dul gibidir
Uzun örtüleri içinde, suskun, elinde karanfil.
Bilirim ne olduğunu elinde ürperen
Nasıl doğuyorsa çölde palmiyeler
Nasıl bitiyorsa tuzlu denizlerin kıyısında gül,
İşte öyle acılarımdan çıkıyor şiirlerim,
Gürültülü, tutkulu, kokulu.
Nasıl, denizlerin, yeşil dalgaların üstünde,
Yelkeni yırtılmış, direği kırılmış, yamacı
O, omuzumda oturuyor benim,
Kimseye görünmeden:
Yabancı göze görünmez
Onu yalnız ben görebilirim.
Şakaklarımı okşuyor tatlılıkla
Ve sıcaklığıyla ellerinin
-
Köksal Satır
Tüm YorumlarKıymetli Jose Marti; İnsani özelliklerin yanında büyük şair kişiliğinlede bu şiirinde de anlattığın gibi, sen bir insanda olması gereken özelliklerinle insalık düşmanları hainlere zalimlere karşı tertemiz apak ruhunla, bedeninle savaşarak vurularak öldün. Yani bir nevi bir kere tertemiz dar ağacını ...