Johann Wolfgang von Goethe Şiirleri - Şa ...

Bakma konuştuğuma, esasen susuyorum!
Zira gizemim görevim.
Aslında sana içimi dökmek istiyorum,
Ama engelim kaderim.

Vaktinde öteler güneşin seyrini

Dokunmayın parlayayım, olana kadar;
Sakın beyaz elbisemi çıkarmayın!
Bakın gidiyorum doğrudan aşağıya
Bu güzel dünyadan, O muhkem yuvaya.

Orada az biraz sakin dinlenirim,

Hatırımdaki sen dalgın Sevgi,
Hala taşıdığım boynumda,
Dayanır mısın can bağımızdan ötesi?
Uzatır mısın Aşkın günlerini kısaca?

Kaçsam da senden, Lili! Zoraki Ahdında

Gerdekte, düğün aleminden uzak,
Oturmuş Amor sana sadık ve titriyor,
Sakın ha misafirlerin sırları fırıldak
Gelin döşeğinin gizemini bozmasın diyor.
Mistik kutsal pırıltılar parıldıyor
Önünde alevlerin mat altını;

Yanaşıyorsunuz yine, sendelenen kılıklar,
Erkence, vaktiyle fersiz nazarlara görünen.
Sizi bu sefer hiç tutmaya yelteniyormuyum?
Yüreğimi hala o evhama eğik seziyormuyum?
Kapalı dürtüşüyorsunuz! Tamam, buyrun halledin,
Buhar ve sisden nasıl etrafımdan kalkarsınız;

Bırak gözlerim veda eylesin,
Dilimin söylemeye varmayan!
Zor, zordur taşınması erkeğin!
Çünkü adamım, bazen kalpazan.

Üzülür bu saatte her can

Acaba bu gerçek mi, yıldızların yıldızı
Seni tekrar kalbimin üstünde sıkıyorum!
Ah, şu ayrılık denen gece nasıl bir acı
Nasıl derin uçurum
Evet neşelerimin
Sevgili, hoş rakibi sen;

Size söyleyeyim mi, sevgili ağaçlar?
Uslanmak için diktiklerim,
Harika rüyalar
Tanın dansıyla beni sararken.
Ah, biliyorsunuz, nasıl sevdiğimi,
Beni o kadar güzel gene seveni,

Kalbim, ah kalbim n’olacak böyle?
Seni sıkıştıran körpe kan mı bu kadar?
Hangi yabancı, taptaze bir can öyle!
Seni tanıyamaz oldum birden vah yar.
Kaybolmuş herşey, bunca sevdiklerin,
Gitmiş, seni üzen onca kederlerin,

Tasayla türkü söylemeyin
Gecenin inzivasından;
Yo, o, hoş sevdadır deyin,
Sıcacık sohbet için bir gam.

Kadının kocaya verilmesi gibi