Katilin suçunu inkarı gibi
İnsanı sözünden tanımak çok zor
Aynası kırılmış taşlaşmış kalbi
İnsanı gözünden tanımak çok zor
Herkes birbirine çalım atıyor
İyi bilirsiniz, nasıl sevmiştim
Şimdi unuttunuz, İstanbul ve sen
Sizi dünyalara değişmemiştim
Attınız, sattınız, İstanbul ve sen
Oyun mu sandınız, duygularımı
Izdırap yüklü ömrümde
Yaşama gücüm kalmadı
Herkes vardı var günümde
Dar günümde dost kalmadı
İnsanlığım sonum oldu
Hediye alırsan çekerler halay
Anlatmakla bitmez kadın sevgisi
Parasız mı kaldın vay haline vay
Gelip geçicidir kadın sevgisi
Ardına bakmadan bırakır yasla
Korkardım sensiz geçen her gece
Seni düşünürdüm saaatlerce
Dilimden düşmezdin hece hece
Nasılda sevmişim bilmezdin, bilemezdin yar
Hasretinle kalbmimi köz gibi dağlardım
Amansız ölümcül ağır hastaydım
Bu yüzden yanıma gelme istedim
Senin üzülmene dayanamazdım
Bağrımı daha çok delme istedim
Bana dünyaları verdin can oldun
Sen verdin bu canı kulun istiyor
Katillerden bizi koru Yarabbim
Terör laaneti aman vermiyor
Zalimlerden bizi koru Yarabbim
Artık buralarda yaşanmaz oldu
Aşka, sevgiye, dostluğa önem verdiğim için
Hatalarımı, yanlışlarımı gözden geçirdiğim için
Asla ama asla pes etmediğim için
Bu mutluluğun kahramanı benim
Yakınıp, mazaret bulmadığımdan
Hep ben hep bana diyene
Yetim dul gözetmeyene
İnsanlığı bilmeyene
İnsanmış gibi bakamam
Zulmüyle yuva yıkana
Çok sonradan belli ettin rengini
Demek ki; aşk karam, ak senin için
Boş bir davul gibi, buldun dengini
Demek ki; yüz karam, bak senin için
Yanlış tanımışım, bunca yıl seni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!