İzmir vapuru... Şiiri - Ali Aydemir

İZMİR VAPURU...

İzmir,
denizin koynuna sokulmuş bir efsane,
imbat’ın her dokunuşuyla yeniden doğan.

Kordon’da denize karşı oturmuşuz,
martıların çığlığına karışmış gevrek simidin kokusu,
zaman, Alsancak'ta bir kafede durmuş,
güneş, Karşıyaka'ya selamını çakıp batıyor körfezin sularına.

Kadifekale’den bir bakış atıyorum sana,
tarihin fısıltıları dökülüyor eteklerinden şehre.
Kemeraltı’nın o tatlı keşmekeşi,
bin bir ses, bin bir renk, bin bir hayat...

Kızlarağası Hanı'nda içilen bir kahve gibisin,
köpüğü hasret, telvesi hatıra.
Saat Kulesi, inatçı bir bekçi gibi tam ortasında,
vapurlar geçiyor önünden,
her biri bir umut, bir veda, bir kavuşma yüklü.

O vapurlardan birindeyim sanki,
yüzümde Ege’nin tuzu,
gözlerimde senin o asi, o özgür güzelliğin.

İzmir,
her sokağı denize çıkan şehir,
kaldırım taşlarına sinmiş özgürlüğün ruhu.
Sen, kaldırımlarında bir gül gibi açan 🌹
o en güzel, en deli dolu şiirsin...

Ayşe Saygılı
İzmir..