Sonunda geldim işte, İzmir’im kucağına,
Bir ana şefkatiyle, ne olur sarıl bana.
Gezeyim ara sıra, çıkıp Kordon boyunca,
Uçuşan martıları seyredeyim doyunca.
Vapurlar gelip geçsin; Karşıyaka Konak’tan,
Parıltılar içinde siluet olaraktan.
Faytonlar ağır ağır, tamamlasın turunu,
Her sey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Devamını Oku
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;