İzmarit Şiiri - Dağlar Özügüç

Yarısı içilmiş bir sigara gibiyim
Tam orta yerimden atıldım kaldırımlara
Kaldım orta yerde en verimli zamanımda
Belki birkaç yudum daha çekilse
Duygularla akardım hatıraların sinesine
İstemediler dumanımın buğulu haresini
Yine biz yemiş olduk hayatın sillesini
Bir garibana nasip olmasın diye
İzmaritime bile tahammül edemediler
Basıp geçtiler üzerime bir güzel ezdiler
Özlemlere gecikmeli erişimimi engellediler
Bir pencere kenarıdan yükselen dumanı
Gördükçe için için ağlarım
Ben neden hiçbir işe yaramadım?
Bir kere bile sevginin demine varamadım
Bir güzele dert ortağı olamadım
İki dudak arasında bir sıcaklık bulamadım
Efkar dağıtırım diye umarken
Bir kadir bilmez zevksizin günahları altında ezildim