**İzin Ver Gideyim Ben (Deneme)

İzin Ver Gideyim Ben

Bırak beni ne olur! Bırak hadi, bu yalancı oyunu oynamaktan çok sıkıldım, yalancıktan gülmekten, anlamsız kişilere anlamsız cevaplar vermekten, yaşanan onca güzellikten sonra anlamsızca çekip gitmenin verdiği ıstırap yangını sönmüyor be yavrum.

Sanki hiç birşey olmamışçasına ve hiç bir şey yaşanmamış gibi sana verdiğim her selamda, başımı kaldırıp baktığımda gözümün önünde duran hep gülümseyen hayalin var hala, ve hala dudaklarımda birlikte söylediğimiz o türkü, seni gülümsetmek için yaptığım şaklabanlıklar geliyor aklıma, gülümseyemiyorum.

Şimdi olur olmaz şeye darılır oldum, hayata küskünlüğüm hiç bu kadar şiddetli olmamıştı, ati ne getirecek? hayalini bile kurmak, rüyamda görmek bile istemiyorum. Herşeyimken herhangi biri yapamıyorum seni affet. Söz dinletemeiyorum seninle sevmeye alışmış yüreğime. sana sıradan yanıtlar vermek istemiyorum, hiç sıradan yapamıyorum seni, sen ne kadar istesende yapamıyorum be gülüm olmuyor işte. Seni görüp dokunanamamak ne demek bilirmisin eyyy hayalimdeki sevgili! Biliyorum sen hiç gelmedin, hiç gelmeyeceksin her şeyi bilmekte ne zormuş bir bilsen. oysa bir kerecik yanılmayı hiç bu kadar istememiştim.

Şimdi gönül koyma bana ne olur hiç kimseye yalvarmadım ben yalvarırım allah aşkına, bırak beni gideyim, bitsin bu trajedi bitsin bu komedya. Ben kimseyi sevip unutmayı denememiştim, hay kopasıca dilim bunu bir çırpıda nasılda söyledim, unutmak dedim, oysa sen yüreğimden sökün eden onca dizelere ilham, sen yaşama savaşımsın yeniden, çiçeği böceği güzelliği yeniden sevmeyi öğrendim ben yeniden. Çalan şarkılar sende anlam buldu en derinden, sevgimi dedin verrmişken en kallavisinden...

Biliyorum her satırına gözyaşın ekleniyor okudukça, okuyan gözlerinin inci taneleri, yazarken yüreğime akıttıklarıma karışıyor. Yüreğime akıtmak dedinde yüreğim o kadar doluki, sen gittiğinden beri yüreğime döülenleri kimseler silmiyor, bunca yük nereden geldi kimse bilmiyor, soranlara kaçamak yanıtlar vermekten bıktım sözler anlamsız, dizeler kifayetsiz kalıyor, sorma be çiçeğim yüreğim yanıyor.

Her saniye ölüyorum yavaştan, dönen her saatin kurduğu zemberekle beslenen her saniye darbesi bir hançer, beni sırtımdan vuruyor, onlarda senden öğrendi vurmayı, sensiz geçen her saniye beni biraz daha öldürüyor. Öldüğümü görmeni istemiyorum, her gördüğünde sende yıkılıyorsun hissediyorum bunu, düşüşüme tanık olmamalısın, yıkılışımı izlemelisin, kanrevan oluşum içini çok acıtır kıyamam sana, sen! gözlerimi sıkıp dökemediğim hayalimdeki sevgilim! Ya dön gülümseyeleim hiç birşey olmamış gibi yeniden, ya da iznin ver gideyim ben......

Hamza Görgülü