İzi Kalmamış Şiiri - Şenol Şener

Çıktım topkayaya, baktım aşağı
Köyümde, köyümün izi kalmamış
Seyreyledim çoluk, çocuk, uşağı
Köyümde, köyümün izi kalmamış

Okulumuz her gün dolup taşardı
Avlusunda öğrenciler koşardı
O günleri andım gözüm yaşardı
Köyümde, köyümün izi kalmamış

Okulun ardında bir dere vardı
Çevresi dik ve taş, çıkılmaz yar'dı
Orda çimmek vazgeçilmez karardı
Köyümde, köyümün izi kalmamış

Güder idik buralarda buzağı
Kış gelince salar idik kızağı
Yarışıp yakın ederdik uzağı
Köyümde, köyümün izi kalmamış

Çocuk iken eve girmek bilmezdik
Acıkınca evde yemek yemezdik
Yufkaya yağ sürer şeker ezerdik
Köyümde, köyümün izi kalmamış

Pınarlara su almaya giderdik
Üç beş arkadaş sohbet ederdik
Babam çağırınca evde biterdik
Köyümde, köyümün izi kalmamış

Koyun, kuzu sesi ile dolardı
At, eşek, inek hepsi de vardı
Şimdi ise tavuk, horoz tek kaldı
Köyümde, köyümün izi kalmamış

Harman yeri vardı saptan, samandan
Dolardı gözümüz tozdan, dumandan
Çeç elerdik arpa ile buğdaydan
Köyümde, köyümün izi kalmamış

Perşembe pazarına erken yeterdik
Sorgun'da gezmeyi pek çok severdik
Alış veriş yapıp tezden dönerdik
Köyümde, köyümün izi kalmamış

Yamaçtaki güzel o bağlarımız
Kör oğlanın dere, kale altımız
Oralarda geçen, anılarımız
Köyümde, köyümün izi kalmamış

Hiç doyulmaz eğri öz'ün naz'ına
Yüzüp, yıkanması, balık avına
Dayan şimdi zehirine, gazına
Köyümde, köyümün izi kalmamış

Kadınlar toplanıp yufka yapardı
Geceden yerini onlar tutardı
O ekmekler burcu burcu kokardı
Köyümde, köyümün izi kalmamış

Düğünler olurdu zevkli, neşeli
Elbiseler ütülü, kasket köşeli
Gelin arabası, çiçek döşeli
Köyümde, köyümün izi kalmamış

Bayramda beklerdik, sabah olmazdı
Gitmediğimiz hiç bir ev kalmazdı
Yemek yedirmeden kimse salmazdı
Köyümde, köyümün izi kalmamış

Vay gurban olduğum, özün çağlıyor
Söyledikçe yüreğimi dağlıyor
ŞENER o günlere yanıp ağlıyor
Köyümde, köyümün izi kalmamış