İzah Şiiri - Elif Okur

Bir insan ne başkalarını ne de kendini tam olarak anlayabilir. Bir insanın içinde daima saklı kalan hakiki benliğini tanıdığını kim iddia edebilir? Belirli bir noktasına kadar yaşadığımız bütün bir hayattan sonra biz ancak kendimizi biraz tanıyabildiğimizi zannederiz fakat bir gün gelir; bir kin, aşk yahut öfke bizi etkisine aldığında ne yapacağımızı, nerelere sürükleneceğimizi tahmin etmek mümkün değildir. Doğru. Ancak kimse görünmediğini veya olduğunu sandığı gibi de değildir.