İzabell Tchavdarova Şiirleri - Şair İzab ...

Ulu bir çınarım ben.

Dallarına kimsesiz kuşların konduğu…
Her bir yaprağında aşkın bulunduğu…
Azgın rüzgarların bile sustuğu…
Toprağın yorgun dostu…

Sensizlik zehirler yüreğimi.
İnan artık durdurmak istiyorum,
Damarlarımda adım adım yürüyen
...............zavallı sevgini.

Düşünüyorum da...

Bana yabancı gözüyle bakma,
Yaralama yüreğimi ne olur
Senin ataların gibi savaşan
Yiğit Ahmet Çavuş’un torunuyum

Sen bütün bunları nereden bileceksin

Sığıdıramam Seni Bir Kaç Satır Yazıya
Anlatamam Tek Kelime İle Dünyaya
İlk Seni Gördüm Göz Kırpan Semaya
Bilsen Nasıl Özlem Doluyum Baba...

Yüzünden Eksilmez Tatlı Tebessüm...

Konuşsam diyorum
Ama her defasında vazgeçiyorum
Çünkü her söz boğazıma düğümleniyor
Sessiz kelimeler süzülüyor dilimin ucundan…
Ama, duyan olmuyor ki…
Acı çekmekten

Şarkılarda aradım, kaybettiğim bizi
Fırtınada limana sığınan gemi gibi
Suskularımın koynunda ateşten teri
Kalemin ucuna sığınmış buldum ikimizi.

Söylenmemişler şairin boğazına birikmekde

Yüreğimin halkalarını çözüyorum tek tek
Çöllerimin kuraklığını yeşertsin yıllarım
Eritsin buzları umudumun yamaçlarında
Uçuşsun üşüyen sözcükler dudaklarımda…

Gönlüm meyhane köşesinde

Kahır dolu kadehi yudumluyor

Yıkılmış bir sevda türküsü

Sevda yükledik yüreklere...
Gelen her bahar, giden her kış...
Senelerce sevgi ile taştık...
Geleni de gördük gideni de...

Sevgi dolu bir kızdı Ayşe
Hayata gülen gözlerle bakan
Yüzünde ki tebessümü eksiltmeyen

Bir sabah,
Evde herkes daha rüyasıyla cebelleşir iken