İz bırakıyor kalpte Şiiri - Aygül Zade

Bazen gülüyorum sebepsiz,
İçimde ağlayan bir çocukla birlikte…
Bazen susuyorum en çok konuşmak istediğimde,
Sözlerim boğazıma düğüm, gözlerim cam gibi kırık…

Seviyorum…
Ama yüreğime bile söyleyemediğim oluyor,
Çünkü her sevda,
İz bırakıyor kalpte birer yara gibi.

Özlüyorum…
Gelmesini beklemediğim kişileri,
Gitmesini istemediğim anları.
Ve zaman geçiyor,
Ben geçemiyorum içimdeki bazı yerlerden.

Kırılıyorum…
Kimi zaman en yakınımın susuşuna,
Kimi zaman bir yabancının bakışına…
Ama en çok da
Kendime kırılıyorum,
Aynaya baktığımda tanımadığım halime.

Korkuyorum…
Aşktan, kayıptan, yalnızlıktan,
Ama en çok da alışmaktan.
Çünkü alışınca,
Bir gidiş bile ömür boyu sürebiliyor içimde.

Güveniyorum…
Ama temkinliyim artık,
Çünkü nice “söz” vardı ardı boş çıkan,
Nice “ben hep buradayım” diyen
İlk fırtınada kaybolup giden…

Yoruluyorum…
Gülmekten değil,
Gülerken bile içimden ağlamaktan.
Bir tebessümle örtmeye çalışırken yaramı,
Her şeyin daha çok kanadığını hissediyorum.

Ve bazen sadece susuyorum…
Anlatacak çok şeyim olduğu için değil,
Kimsenin anlamayacağından emin olduğum için.

Ama bir şey var ki içimde,
Her duygumun merkezinde…
İncecik bir umut.
Belki biri gelir…
Beni yargılamadan sever diye,
Kalbime dokunur,
Geçmişime değil, gözlerime bakar diye…

İşte bu yüzden,
Bunca duyguya rağmen hâlâ ayaktayım,
Kırık dökük, eksik belki…
Ama hala sevgiyle doluyum,
Çünkü duygular varsa,
İnsan hâlâ hayattadır demektir…

---AygülZADE ✍🏻🎙️