İyiyim Ben Şiiri - Abdulkadir Bostan

iyiyim ben
duvarlarımın içindeki şubata aldırma
birazdan gül açan bir karanlığa su verir kirpiklerim

iyiyim ben
ikindi sensizliğimin içinde
hatmi yaprakları çay kokusuna karışıyor
ve dilimde adının yarısı diğer yarısına
evrenin kalbini dinliyoruz
-gitgide buharlaşan bir keman sesi
su sarısı saçların bir heyecanı ikiye bölmüş gibi
neye baksak
tel tel ayrılıyor zaman ırmağından
perdeleri çekiliyor
aklımızda iki küçük pencere
ve pervazına konmuş iki ıslak
iki yorgun serçe...

dedim ya! iyiyim ben
-birazdan ölmesem
bu dert beni yaşama bir başka büyütecek…

ört kirpiklerimi göz rengine / uyu
-bilirsin çocuklar ölürken sevemem seni..