İyi bir insan kalma umuduyla

Çok şey yaşadım, bilmediler.
Ne savaşlardan geçtim, görmediler.
Yenilgilerden sıyrılıp zaferler kazandım,
Zaferlerimi beraber kutlayacağım insana yenildim; bilmediler.

Zor sınavlardan, zor şartlardan geçtim.
Yaşamak için her gün mücadele ettim,
Güçlü kalabilmek adına
Ne zorluklardan geçtim, fark etmediler.

Sevip de sevgisizliği, değer verip de değersizliği gördüm.
Hak verirken haksızlığa uğradım.
Can verirken, sevdiklerim için gözümü kırpmadan,
Defalarca nankörlükleriyle karşılaştım.
Yılmadım, yıkılmadım; ne olursa olsun
Dimdik ayakta kalmayı başardım.

Gündüz üzüldüm, geceleri çok üzüldüm.
Çoğu zaman içime attım, bazen ise sayfalara yazdım.
Nice karaktersiz insanla tanıştım;
Hepsi de bana kendilerini sevdirmeyi başarmıştı.
Çok maskeleri vardı yüzlerinde,
Gerçek yüzlerini görmem biraz zamanımı aldı.

Artık öyle bir olgunluğa ulaşmıştım ki,
Niyetlerini bildiğim hâlde hiç ses çıkarmadım.
Seviyormuş gibi yaptıklarını hissettiğim her insana,
Ben de inanıyormuş gibi yaptım.

Aslında çok yoruldum bu tür insanlardan.
Artık onlara mesafeli davranmalıydım,
Çünkü davranışlarıyla zarar veriyorlardı bana.
Ben de uzaklaştım bu tür yalancı insanlardan.

Hiçbiri de temiz bir vedayı hak etmedi;
Kirli insanlara temiz vedalar yakışmazdı.
Kirlenmiştim... temizlendim, arındım onlardan.

Önceleri sevipte sevilmediğim için üzülürdüm.
Şimdi ise boşa vakit harcadığım için üzülüyorum.
Acıyorum kendime bazen;
Bu kadar çok değeri, bu kadar çok sevgiyi
Bu insanlara neden verdin diye...

Sonra, “Artık hayatımda değiller.” diyerek
Şükrediyorum Rabbime, kurtuldum diye.

Ve bundan sonra temkinli ve dikkatli yaklaşıyorum
Her yeni tanıdığım insana.
Balıklama atlayıp da
“Bu iyi kalpli, bu zararsız, bu temiz, bu saf.” demiyorum.
Çünkü bazı insanlar, iyi insan taklidi yapmakta ustalaşmış.

Daha çok zamana bırakıyorum insanları tanımayı.
Kötülük yapan insanlar çeksin cezasını,
İyilik yapan insanlar alsın mükâfatını.

İyi bir insan kalma umuduyla...
Kirlenmeden, temiz kalma ümidiyle...
Dostça, sevgiyle... hoşça kalın.