İtiraf Şiiri - Mehmet Durkup

Pişmanım
Ağlasam ne fayda
Hatalarım çarşaf gibi serilmiş
Durup dururken ortada
Bakacak yüzüm kalmadı Yaradan'a
Bilemiyorum hakkım varmıdır
Affedilmeyi bağışlanmayı istemek
Yıllar sonra akıl başa geldiğinde
Zor geliyor itiraf etmek

Ama itiraf ediyorum Hayırların Sahibi
Verdiğin nimetlerin kıymetini bilemedim
Amadan betermiş gözlerim
Rahmetini göremedim
Kapılınca hayatın yalancı ışıltısına
Hep zevki sefayla geçti günlerim
Her gün ayrı bir günaha bulaştı
Şu kahrolası ellerim

O kadar çok yazdırdım ki sol yanıma
Yazdıracak kaç sayfa daha kaldı bilemiyorum
Şaşıyorum geri dönüp bakınca yaptıklarıma
Huzurullahda nasıl hesap vereceğim, düşünemiyorum
Ah sonbahar geldi gönül bağıma
Ömür yolumun son durağında bekliyorum
Dalıp gidince öylece uzaklara
Uzaklarda bekleyen sonu görebiliyorum

Şifasızım derdime yok çare
Gözlerim yaşlı, gözlerim bin hicran ağlar
Dert yağmurları yağar bulunduğum yerlere
Bilse günahlarımı, utancından çatlardı dağlar taşlar
Nasılda uydu yalancı dillere
Ne akılsız başım varmış benim
Ve bütün dualarım dileklerimle
Sana yakarıyorum Yaradan Rabbim

Artık hüzün dolu bu kulunun
Her günü, gecesi
Yalnızca sen oldun bu delinin
Yediği lokması aldığı nefesi
Ve gözyaşlarıyla yıkandı bu garibin
Bütün rükusu, secdesi
Affet demeye yüzüm yok ama
Affet ey yüceler yücesi.