İtiraf Şiiri - Salih Fevzi Akın

Bir seher yıldızının altında otururum
Seyrederim hain karanlıkları gecemin
En mağrur tepesinde gezerken bu şehrin
Ve tadına bakarken hayatın en acı zehrinin
Bir uykuya dalarım yeniden uyanmak için

Bir yalancı görüntü hep gözlerime görünen
Ve bende boşluğa yayılan bir hazin aksin sedası
Sevgili, aydınlıklar arsında bir bakış fırlatır
Ben ki karanlıklar dehlizinde, gözlerimi kamaştırır

Rüyalarımı seninle, hep seninle paylaştım
Kahramanıydın hayallerimdeki her anın
Ben seni öyle bir hale getirdim
Aynadaki sen, sen değildin gözlerimde benim

Tüm karalılığınla döndüğünde birden geri
Her an kavurur yüreğini, onun yüz ifadesi
Yapacak bir şey yoktur beklemekten gayri
Unutabilmek, sadece unutabilmek tek temenni

Yeniden dönmek mümkün olsaydı mazinin kollarına
Bilseydim ah bilseydim kanmazdım kimsenin hatırına
Aklın dediği başka, serseri gönül zaten hovarda
Ey kaldırımların dertli çocuğu
Sadece sana söker sendeki nazlı eda

Selim bir akıl istersin onu anlamak için
O ki bir sebep ister seni bitirmek
Yüklerini toplarken en ağır bulutların
Darbesini yersin en sefil yıldırımların

İşte hayat budur, budur işte hayatın
Gözüne tatlı bir hayal gibi görünen zemin
Altında alabildiğine dert var, hepsi senin için

Hayallerime döşendi sanki binlerce mayın
Hafakanlar tarafından sarılmış her tarafım
Kolladıkları benim, benim rüyalarım
Artık yeniden başladı başlayacak kabuslarım
Karanlıklar içinde karanlıklar yaratacağım
Ve yine ölüm gelmeyecek ölmekten beter olacağım

Artık sevmiyorum hatıraları, hatıralar bıraksın yakamı
Zaten hatıralar verdi bana en büyük ızdırabı
Yalnızlıktan sarıldım kaderin kanlı kadehine
Naralara dönüştü efganım her indirişimde
Ve kaderi suçlamak yoktu sarhoşluğun pençesinde
Ademi hayatım hep aynı hikayeler çerçevesinde
Men dakka idi ve dukka geldi ertesinde

Bal arısı misali dört duvar arsında
Çıkışı olmayan bir sokak ortasında
iğnemi indirmek kalbime bir çare
yada sabrın hançerini batırıp yüreğime
bir mecnun gibi dolanırken yeryüzünde
bir ömür tüketmek ölümün eteğinde

hiç kimseye benzemez bedenimin anatomisi
hiç kimsenin bana benzemeyeceği gibi
denizleri koysaydın bir gölün havzasına
taşacaktır deniz, taşacak her hal-ü karda
çaren kalmayacak artık inanacaksın bu kanuna
aykırıdır yaptıkların eşyanın tabiatına

ben böyleyim, niye ben böyleyim demeyeceğim
bundan sonra bu soruyla ruhumu kemirmeyeceğim
intiharı seçmeden önce bir daha deneyeceğim
ölmeyi düşünmeden yaşamayı öğreneceğim

hiç olmasaydım olduğum gibi döndürseydim topacımı
benim topacım dönseydi ve ben durdursaydım yılları
vursaydım tekmemi temennilerimin çöp kovasına
sarılsaydım ebedi saadetinin beni bekleyen tahtına

sorularla yıprattım her geçen gün kendimi
derdimi senden başkasına açmaktı süfli
sana yaklaşmak için ondan uzaklaştım
ben sende ancak kendimi kandırdım

ağuşunu açsaydın yağmalanmış ruhuma
yada çökseydim ilahi dizlerinin arasına
ellerimin titreyip gözlerimin karardığında
vurmasaydım artık tasamı kafatasıma
özürler dileseydim kevgire dönen imanıma
ve inanmasaydım artık,
bir başkasını senden üstün tuttuğuma