Itıra bulanmış kadın, alev giysisiyle,
Kırkikindi gibi solgun dizlerine düşmüş;
Çavlanda ölüm var, teninde uyuşmuş,
Bir arzunun kamburlaştığı karanlık dile.
Ey düşük melek, ey azazel, ey kanlı şarap!
Boynuma uzayan öpücük misali durursun;
Biz, külden ibaretiz içimizden yanıyor azap;
Alev sanılır, oysa ezelden kalma nurdur;
İnsanın ensesinde kaderin öpüşüdür.
Uzak bir âlemin rüzgârı da bizdedir.
Kayıt Tarihi : 15.9.2025 03:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!