O’nu anlayabilmek…
Bana verdiklerini…
….benden aldıklarını…
Ilk defa yaşıyorum sevdiğim,
ilk defa tadıyor masum ruhum temiz kirliliği...
Ufacıktım bende…seninle büyümüş kalbim, ruhum
…....duygularım…
Zamanın girdabında esir olanlardan farkımız ne..?
Üstünlüğümüz yok!
….ama ruhumuz var…
Nerede o ölümsüzler?
Kendini şeytana satan toplumda Mecnun yaşamayı neylesin?
Yürek mi dayanır sevdiğim?
Dillere destan aşklar olan bir yer varsa söylesin dünya, bizde gidelim…
Ama sır vermez…
Kalbindedir derdi ömrümün yarısı…inanmak, güvenmek…
Şairlik bana kalmadı…
Kırık kalemimle yırtık kağıdıma yazarım yalnızca…
Deme sevdiğim ağlayamam, sözüm var…
Şairlik bana kalmadı…
Ne yalnız olmak nede olmamak bu bendeki..
Seninle yaşamaya başlamışken
fırtınalara esir kalbim durgunluğa tıpkı tenindeki nefesim kadar yaklaşmışken…
Ben kalbimi zorladım…
„Hasretinden Prangalar eskittim“ demiş büyük şair…
Ben haykırdım…
Bana kalmamış sevdiğim…
Şimdi sen geldin ya…ne gam yumsam gözlerimi oyunlarımla dolu hayata…
Kalbimi sana vadettim…sen yeterki iste…
Senin elinden olsun sonu…
Bana kalmamış sevdiğim…
Aşk bize hiç doymamış…
1 şubat,2006, 16.33
Deniz Zeynep GürleyenKayıt Tarihi : 16.2.2006 21:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hepsi hoş ama özellikle burası beni çok etkiledi.
Tebrikler.
Aramıza hoş geldiniz.
Şiir dünyasına hoşgeldin!Adın bile şairane.Gürleyen olmuşsun gürleyen!
Ah sen!
Karamsarlığa düşme sen!
TÜM YORUMLAR (4)