İsyankar Şiiri - Abdulkadir Çakmak

Ervahi ezelden meçhul gaibe.
Bir nefes düştü can oldu kendince.
Baş kaldırdı, isyan etti sahibe.
Bir cennet-i cihan oldu kendince.

İmansız bir yürek, tek zerre hücre.
Hücreden küçüktü akılsız cüce.
Tapardı hak diye insani güce.
Yıkılmaz zor bir din oldu kendince.

Şaşırdı, birazcık imkan bulunca.
Malik benim dedi kendi dilince.
Rabbin verdiğini kuldan bilince.
Hak söylemez lisan oldu kendince.

Hak yoldayım diye hak dine atan.
Ruhunu üç kuruş kibire satan.
İnsan görünümlü ruhani şeytan
Mevki buldukça şan oldu kendince.

Nefes kısılır, kalp artık yavaşlar
AKÇA tende bulgur olur yaşlar.
Gözünün önünde boş inanışlar.
Baş eğmez bir insan oldu kendince.
Yel vuranda duman oldu kendince.