İsyanım var hayata Şiiri - Nuri Gökhan S ...

Bir zamanlar çocuktum, nice yıllar eklendim,
Gençliğimde kahırlar, bin bir dertler yüklendim.
Yüzüstü kapaklandım, yerlerde sürüklendim,
Tam…huzuru bulmuşken, ömrümden günler bitti.

Bir meltem bekliyordum, gelen rüzgar sam oldu,
Çektiğim bunca yıldır, acı hasret gam oldu.
Şimdi ise hüzünlü, dertli akşamlar oldu,
Mutluluk bir kuş gibi, uçup terk edip gitti.

Yediğim her bir lokma, aldığım havam zehir,
Üzerime yıkıldı, sanki koca bir şehir.
Nedir Allah’ım nedir, bu nasıl bir çiledir,
İsyanım var hayata, dertler beni delirtti.

Yüzümdeki çizgiler, saçımda yeni aklar,
Beni çoktan unutmuş, eski o boş sokaklar.
Beynimdeki özgürlük, içimdeki yasaklar,
Zifiri bir gecenin, kollarına bıraktı.

Umutlarım kırıldı, kalmadı bir tek ahtım,
Her ne yaptım ise de, gülmedi kara bahtım.
Eskiden bir kraldım, yıkıldı çöktü taht’ım,
Yağmur değil kar değil, göz yaşlarım ıslattı.

Tüm hayatım boyunca, veremezken bir karar,
Belli bir yaştan sonra, aşk olsa neye yarar.
İşte geçen şu ömrüm, her gün eksi ve zarar,
Biten seneler değil, zalim felek yıprattı.

Belki eski deli’rti, belki yeni belirti,
En sonunda hayata, isyanım var dedirtti.
Beynimdeki inilti, kalbimdeki silinti,
Şiir yazma hırsımın, bitmediğini belirtti.

Bazı gerçek dostlarım, bana yardım ettiler,
İlham perilerimi, çağırtıp getirttiler.
Bana saygı duydular, menfaatsiz sevdiler,
Gülmeyi unutmuştum, yeniden öğrettiler.