Bir lokma ekmekle sustu çocuklar,
Gecede yankıydı çatlamış dudaklar.
Yoksulluğun sesiydi, inleyen sokaklar—
Aşk bile üşürdü karanlıklar ülkesinde.
Bir yürek yanardı, sessizce içten,
Analar ağlardı çocuklarını yitirmekten.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta