İstiklal Caddesindeki Tuhaflık

Düşündüğümdendir taze baharları
Hep avuçlarımda kulaklarımda yankılanan
Bununla beraber cevaben zıt olarak
Çok sevdiğimden midir bilmem

Peşin satan bir tüccar kadar
Ölümü hatırlamak

Sonra eksilerek yavaş yavaş etimden
Hayalimizi kısan merak yuvasından
Hani dünden biraz sevinerek beslenen
Yarınları saklamak

Seni görmeden ve bilmeden istiklal de
Binlercesinin yüzünde şüpheyle çoğalarak
Günahla beslenip sızan ayyaşların
Tövbesi aşınırdı sokak köşelerinde

İşte böyledir zamanın verdiği cevap
Sabırını yakarken küfür ve küçümsemeyle
Toprağımda biten güzel çiçeklerim olacak
Ne tuhaftır ki sevmek hiç ölmeyecek gibi

- Ağaçlara dürülüp açılacak.