İstersen Şiiri - Selçuk Şeker

İstersen, hayalin perde olsun gözüme, zincirler vur ayaklarıma.
Kelepçeler taksan kollarıma, yine, düşerim senin yollarına.

İstersen, hapset beni sana, çölde susuz kalmaya.
Soğuk buz gibi kutupta seni ararım, ateşinle, alev, alev yanarım.

İstersen, mevsimler hep kış olsun, güneş hiç doğmasın.
Yanımda sen ol, kollarında ben, kalbimde atan sanki sen.

İstersen, sevmiyorum de, seni sevdim işte böyle.
Seversen ölümüne, sevmezsen bana de, güle güle.

Sende beni sevsen ölümüne, gelirim seninle istediğim yere.
Mevsimler ister kış olsun, ister bahar, ister yaz, sen yanımda ol her mevsim aşk.

Sen ve ben, sessiz bir yerde ellerin elimde, koşsak kırlarda bir ağacın gölgesinde yatsam dizlerine
sonra sende yatsan yanıma, öpsem seni doya doya, ve.

Toprağın suya susaması gibi, insanın aşkı tatması gibi.
Bir çiçeğin mutluluk saçması gibi, istiyor, istiyorum seni.

Toprağa ne kadar su verirsen ver, asla doymaz suya.
İnsan ne kadar çok severse sevsin, bıkmaz sevmekten.

Bir çiçek bin kere solar, bin bir kere açar, bu kalbim senin için yanar, atar.
Seninle yaşarım ben seninle, sensiz ben, ölüyüm.