İsterdim Şiiri - Emine Baran

Oluşturabilseydik
Kendi küçük dünyalarımızı,
kendi ellerimizle.
İsterdim,
onlarla birlikte olmayı.
Vicdanı, merhameti önde olanla.
Bir canın gözündeki,
korkuyu, acıyı silenle.
Küçük bir dokunuşla,
bir ömrü kurtaranla.
İsterdim yanımda,
ruhlarıyla yaşayanları.
Ressamlar, sanatçılar...
Göklere çıkartan senfoniler.
isterdim,
Yaşamıma derinlik katan,
filozoflar.
Büyük baba torun ilişkisi gibi.
Ayırmalıyız artık sınırlarımızı,
Bayağı, yavan, sıradanları.
Bırakmalıyız,
körler ve sağırlar diyarında.
Kıskançlık nefretinde boğulan,
pis kalabalıkları.
Nuh'un gemisi gibi,
almalıyız kuşları da yanımıza,
albatrosları.
Her birini ayrı ayrı,
tüm masumları, mazlumları.
Ayıralım,
cennet ile cehennemin,
sınırlarını.
Kalsınlar bir arada,
cehennem zebanileri.
Kırsınlar birbirlerinin,
iman tahtalarını.
Onların olsun,
bütün dövüş meydanları.
Roma'nın arenası,
Bütün kasırgalar,
Bütün yırtıcı kuşlar,
Akbabalar,
Demirden tahtlar.