İstemezdim Şiiri - Zeynep İrem Akyazı

Suçum yoktu gerçeklere tapmaktan başka
Sense savurdun tüm yalanları peşi sıra
Ortalıkta çok dolanmadım o günün ertesi
Anneme baktığımda savurdu yine nefretini

Şimdilerde öksüz başım yuva arar durur
Hayali bir bahçede umutlarını savurur
Geceleri en çok kararmaktan korkar
Yalnızlığın başından kendi kendini vurur

Teşekkür ettim bana ithaf edenlere
Biraz da özürler götürdüm aynadakine
Küsmedim hiçbirine kendi benliğime
Ama asıldım gece yarısı
Ölüm çıktı sevildiğim kalplerde

Anlamlar aradım yaşamım boyunca
Çoğu şeyi de tükettim birkaç yılda
Fakat geçip gitmeyen sarmaşıklarla
Bir masaya oturamadım
Huzurla, doyasıya.

Ben istemedim
Kanatlarım kırılsın

Ben istemedim
Bacaklarım sarılsın

Ben istemedim
Yorgun düşmüş olmayı

Ben
İstemedim
Bu
Hayata
Doğmayı