İşte yine yalnızım.
Sen gideli, gözlerini, gülüşünü, görmeyeli gözlerim, hep mahzun bakar olmuş, öyle dediler.
Nasıl Bakmasınlar ki; Gülyüzlüm, gülüm gitmiş.
Nasıl Bakmasınlar ki; gülüşü derdime çarem gitmiş.
Nasıl Bakmasınlar ki; gözleri göğsüme mutluluk salanım gitmiş.
Sen gideli buralar çekilmez oldu.
Bu ev, bu şehir beni boğar oldu.
Ama tek tesellim var o da her bir köşesinde bana bıraktığın hatıran.
Ya onlarda olmasaydı diye düşündüm kendi kendime ve şükrettim Rabbime.
Hüzünde sevdaya dahil nihayetinde
Sevgili uğruna hüzün, gözyaşı da şükre muhtaç.
Bu aralar çok göribim ben, çok yalnız, çok eksik ve ençok da çok SENSİZİM.
Durmuş BolatKayıt Tarihi : 3.7.2015 16:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!