İşte hayat böyle gidiyor Şiiri - Asya Ak

uzun yıllar önce,
harfleri bir araya getirip
anlam çıkartmayı öğrendiğim ilk gece
bir günlük tutuyorum;
sana ve bu dünyaya ilk şiirimi yazıyorum,
bazı duyguların ne anlama geldiğini
ilk defa deneyimliyorum.
tek bildiğim iki kötü şeylerden birinin
kalemimin ucunun kırılması;
diğerininse sana hiç sahip olamamak
olduğunu
küçük yaşta öğreniyorum,
sen sevdiğim için özür diliyorum.

birkaç yıl önce
nefesimi kesen yokuşa
kendimi teslim ettiğim günlerin
en güzeli,
rutinden çıkmanın ve seni
tekrar görmenin heyecanıyla
yaşadığımı tekrar hissediyorum;
seni ilk reddedişimin pişmanlığını
yaşayacağımı bilmeden
seni sevdiğim için özür diliyorum.

birkaç mevsim önce
ruhuma dokunan
edebiyatının ağırlığını
kaldıramadığım için
yazdığım tüm şiirlerden utanıyorum;
“işte hayat böyle gidiyor”
bir yaşına daha girdiğini göremeden
seni terk etmenin hüznünü
kalemime dahi yansıtamıyorum,
seni sevdiğim için özür diliyorum.

bir yazın ortası,
gözlerim sende duraksadığında
vücudum işlevlerini durduruyor
bir tebessümle sana koşuyorum;
hafif bir sarılma ile
ilk defa kendimi kollarına bırakıyorum
evin ne demek olduğunu anladığım
güne minnet duyuyorum,
seni sevdiğim için özür diliyorum.

birkaç kış sonrası,
işte hayat böyle gidiyor.
seni ilk ben sevdiğim için
gülümsüyorum; her seferinde
bu avlıyor beni, yenik düşüyorum.
sana yenik düşmemin şerefine
birkaç çiçeği suluyorum,
umudunla büyütmenin hayalini kuruyorum.
kapattığım kapıları sonsuza açıyorum,
bu sefer seni sevdiğim için
özür dilemiyorum.