İşte Dünya - İşte İnsan (Yaşam Destanı) - 3

İŞ T E D Ü N Y A - İ Ş T E İ N S A N - 3
(YAŞAM DESTANI)

3
.....
Savaşta insanlar ölür, hiç kılı bile kıpırdamaz.
Anasız babasız kalır çocuklar, yürekleri sızlamaz.
Öksüzlere, yetimlere yapılan elbet cezasız kalmaz.
Taşlaşmıştır kalpleri, tankla, topla vursan işlemez.

Caddeler, sokaklar gezilemez bir hale gelmış.
Kimi ülkeler namussuzlukta çok ün salmış.
Köşe başında fahişeler, şehri ablukaya almış.
Kapkaççılar, tinerciler, ecstasyler her tarafa dağılmış.

Yitirmiş körpe yavrusunu, gözünden akar kanlı yaşlar.
İnsanlıktan nasip almamış canavar, ne yürekler yakar.
Yandaş bulamayan hayvan, herkese tepeden bakar.
Hesabını verecek birgün, kötülük yapmaktan ne çıkar.

Çadırda yatarken millet, o saraylarda hep keyif çatar.
Her gece aç yatanlar varken, rakı mezeyle stres atar.
Dinden imandan bihaber, yatakta domuz gibi yatar.
Kuş tüyünden yatak, diken olur bir gün sana da batar.

Cennet gibi güzelim dünyayı yaşanılmaz ettiler.
Pislik, kötülük yaparak, iyiliği, dürüstlüğü terkettiler.
Rahman olan ALLAH varken, şeytanı lider seçtiler.
Çete, mafya, kadın pazarı derken, insanlıktan çıktılar.

Zengin olmak için rezillik yaparak, her yolu seçtiler.
Dalâlette, sapkınlıkta şeytanı bile sollayıp geçtiler.
Şeref, namus, haysiyet dediler, şeytanı davet ettiler.
Karun kadar zengin olunca da, terkedip mezara gittiler.

.....

Ağustos – 2007 – Adıyaman – Kerim BAYDAK