İşte böyle 1 Şiiri - Ertuğrul Temizyürek

Çaldılar bir gece kapımı, açmadan girdiler içeri
Bağladılar elimi, kolumu
Kendi ellerinle yaz dediler sonunu
Astılar beni tavana bir lamba gibi
Ne biçim lambasın diye verdiler elektiriği
Ben yandım onlar ısındı, onlar ısındı ben eridim
Yerden yere serildim,
Vermedim yine de sırrımı,
Onlar yaktı ben yandım, ateşime ateş eklediler
Bir ceylanın yüreği kadar ürkekti yüreğim
Korkma beri gel dediler
Korkularımı gömdüm, ruhumun en kara yerine
Çakıldım karşılarında gitmedim bir adım geriye
Kimsin dediler, “ dedim ben devletim”
Biz böyle bir devleti tanımıyoruz dediler
O zaman siz devlet değilsiniz dedim
Onlar biz devletiz dediler
Devlet devleti tanır, it ise eniğini
Sizin ananız nerde dedim
Anası olmayanın olmaz asla babası
Atasını tanımayan olur çakalın yoldaşı
Siz kimin yoldaşısınız çakallar dedim
Kazdılar en derin yerden mezarımı
Oku dediler bildiğin en iyi duaları
Kapadım gözlerimi sığındım hakka
Ve ben can evimden vuruldum, o anda
Mahşer yerine düştüm, tanıyamadım atamı
Görmezlikten geldim vatan için anamı
Göz yaşlarımda boğdum, canımdan olanları
Kurşun yedim, kurşun sıktım hain olanlara
Meydan okudum bin bir hain planı olanlara
Durdurabildiğim kadar durdum göğsümü siper ederek
Canımı ortaya koydum kendimi heder ederek
Bu gün bir iki kahpe rüyamı bölerek
Çan sesiyle uyandırdılar beni
Utanmadan bağırdılar biz de ermeniyiz diyerek
Değiştiler otuz bin şehidi pis Türk kanı diyene
Kimin evine gelmişler kimin için ağlamışlar
Kimin evladının başında dua okumuşlar
Her gün ölürken diplomatlarımız
Neden demediler onlarda “bizim evladımız”
Kimin yüreği yandı bizden başka
Ben ölürümde vatan uğruna
Bu kalleşleri koymayın sakın ha mezarıma
Ben bu vatanın toprağından bir parçayım
Bölmeye çalışanın celladıyım,
Kim ki kaderimize ortak olmuş
O zaman ben onun ayaklarının turabıyım