İşte Böle Özlerim Memleketi Ben Annem! ! !

Ben güllerin güneşe güldüğü yerde doğdum…
Yaralı bir sevda delice bir vurgun…
Adım gurbet, adım hasret.
Tenime vurgun sevdalarla yoğruldum…

Kim güldüyse yüzüme,o sevdayla yürüdüm..
Dağların çiçek kokan yeşilliğine,
Ve; tüm maviliğiyle gülümseyen sevdaya..
Şimdi aklımda kalan bir yudum,hasret ve sılama

O kekik kokan gelincik dağı, karları erimeyen
Penceremde ve işte arkamda
Yeni başlayan aşk heyacanıyla sevdim seni.
Taze pişmiş ekmek kokusuyla
Gizli çekilen aşk acısıyla gecenin karanlığında.
Yıldızlara bakarken mahsum yüreğim.

Düşlerim..
O çocuksu gülüşüm ve umutlarım.
Her dalganın vuruşunda yaşlı kayalara
Ve; bir gülün suya düşüşünde çıkardığı sesi
Her çekilen ağda umudu sevdim..
İşte ben memleketi böle özledim annem.

Babamın tütün kokan elleri,
Ve; umutla bakışı yarına.
Bizim bahçedeki asırlık çınar gibi direnişi hayata.
Tutturduğum devrim şarkıları içinde
Sımsıcak kucağını özledim annem
Kokusunu her nefesimde içime çektim hasretin.
Her dostu görüşümde memleket aklımda, özlemim
Yollar bitmez buralarda çok uzağım
Memleket dediler mi yürekten bir sızlarım
Havasına suyuna kurban olurum..
İşte böle severim memleketi ben annem…