İstanbul Yeditepe Şiiri - Mehmet Özer 2

İstanbul gibi şehir,bulunmaz bu dünyada
Doğu batı kültürü,kaynaşır hep orada.
İnsan sel olur akar,doğuya ve batıya
Avrupa el uzatır,karşıdaki Asya'ya..

Yedi tepe üstünde,uzanır bu kentimiz.
Güneyin Akdenizde,kuzeyin Karadeniz.
Trakya,Anadolu, yakasını görseniz,
İnan hiç düşünmeden,kalır yerleşirsiniz.

Üç tane büyük devlet,kurulmuş bu şehirde.
Kral surları yapmış,sarmış şehri kemerle.
Saraylar ve camiler yakışırlar denizle...
Yaşayan bir tarih var, gezersen bu şehirde.

Boğazda yankılanır,vapurun düdük sesi,
Salınarak giderler,dalğasızsa denizi.
Kız kulesi el sallar ordan çağırır sizi.
Sinemalar,kafeler, karşılar hepimizi.

Gönlüm hep İstanbul'da, mutluluğa ulaşır.
Her şehirden bir kültür,önemli izler taşır.
Her mevsimin güzeldir,sana bahar yakışır.
Erguvanlar bu mevsim,denizle kucaklaşır.

Yerleşmişsin boğaza,yeşil ve mavi gözlüm.
Beşyüz seneden fazla,o benim canım sözlüm.
İkibinbeşyüz yılı,sergiler doyar gözüm,
Nerde bu güzellik var,hangi şehirde gülüm,

Türkiyemi bir uçtan,diğerine beslersin.
Yıllardır hiç durmayan,ticaretin kalbisin.
Akıl almaz şekilde,sürekli gelişirsin,
Sana sığınanlara,ekmeğini verirsin.

Uzaktan geliyorlar,her yerini görmeye.
Seni bir defa gören,dönmez artık geriye.
Tıpkı mücevher gibi,parlarsın yer yüzünde.
Yayılır senden ışık,geçmişten geleceğe.

23 Nisan 006