İstanbulun esrik sabahlarında dolaştım...güneşe rağmen sisin buhar kokusunda....arnavut kaldırımlarının ıslak yüzleri...gözlerimin buğusuna benzerdi...yürürken çıkan ayak sesleri....yağmur vuruşları gibi..yüreğim...havanın tadı demir tadında gri...benim yüzüm renginde...istanbul esrik sise boğulmuş...martı çığlıkları kanatlarındaki heyecan...deniz ve sen...yosun kokan...geçmiş...bir sandala takılmış bez parcası gibi savrulan ben...istanbul ve ben...sensiz ağlıyorlar..bir adam elleri ceplerinde üşümüz...yüreği gri...gözleri mavi ve ıslak...gitiğin gün kadar naftalin kokuyorlar.....
13/01/2009 23:30
Ayhan IşınKayıt Tarihi : 13.1.2009 23:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Naftaline yatırılmış bir günden bahsedildiğine göre; demakki ta o gün, o gidişi, bir gün lazım olur diye naftaline yatırılmış. İyi ki naftaline yatırılmış, bakın ta o gün serpilen naftalin, kokusunu hala kaybetmemiş.
saygılar selamlarımla
Onur verdiniz, çok teşekkür ederim öncelikle. Şiirin büyüsü buradan geliyor işte. Tek bir sözcük bile duyguları kamçılamaya yetebiliyor ve sözcükler aynı potada eriyerek başka bir kanala akabiliyor.
Esrik sabahların koyu deminden bir yürek sızıntısı düşüyor sayfaya ve adı, ayrılığın gözyaşı oluyor.
Teşekkür ve tebriklerimi harmanlayarak yaptığım buketi bırakıyorum sayfanıza, sevgi ve saygımla birlikte...
TÜM YORUMLAR (5)