İstanbul var düşlerimde;
Sanki; bembeyaz boş bir kağıt gibi,
Yeniden yazmak için bütün güzelliklerini,
Anadolu hisarını, Beyazıt kulesini, Çamlıca köşklerini.
İstanbul var gözlerimde;
Sanki; geleceğe uzanan bir yol gibi,
Yeniden güzel görmek için her yerini,
Kartalı, Bakırköyü, Esenleri.
İstanbul var bedenimde;
Fatih Sultan Mehmet gibi,
Yeniden yazmak için İstanbulun kaderini,
Dolmabahçe sarayını, Kız kulesini.
İstanbul var ellerimde;
Sanki; bir büyük silgi gibi,
Yeniden yaşamak için mutlu günlerini;
Sileyim diye bütün kötülüklerini.
İstanbul var dilimde;
Sanki bir beste, bir şarkı gibi,
Yeniden yaşatmak için sevgilerini,
Leyla ile Mecnunu, Ferhat ile Şirini.
İstanbul var özlemide;
Sanki; beklenilen umutlar gibi,
Yeniden kavuşturmak için bekleyenleri,
Birbirini sayanları, birbirini sevenleri.
İstanbul var gecelerimde;
Sanki; yeni doğacak şafak gibi,
Yeniden kaldırmak için uyurgezerleri,
Birbirini kıran, birbirini üzenleri.
Oysa ki!
İstanbul var dergilerde;
Kapkaçcılar almış en güzel hayallerimi,
Bir soygunda kaybetmişim en güzel günlerimi,
Para bürümüş, hırs bürümüş insanların gözlerini.
Oysa ki!
İstanbul var gazetelerde;
Kasada taşır olmuşuz sevgileri,
Mühürler olmuşuz, kilitler olmuşuz kalpleri,
Mazide bırakmışız o en güzel, en temiz günleri.
Oysa ki!
İstanbul var haberlerde;
Aşırı dozdan yitirmişiz ümitleri,
Sokak kavgasında bitirmişiz gelecek günleri,
Hakimin kaleminde kırmışız mutlu dünleri.
Şimdi!
İstanbul var şiirlerimde;
Mutluluk için yazıyorum her dizesini,
Canlandırmak istiyorum mutluluğun müzesini,
Yaşatmak istiyorum tüm aşkların dizisini.
Oysa ki!
O İstanbul can verdi ellerimde,
O İstanbul çığlık oldu dillerimde,
Ve en kötüsü o İstanbul;
Şimdi sadece düşlerimde.
Kayıt Tarihi : 23.4.2006 14:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!