İstanbul Türküsü Şiiri - Talat Semiz

Islak sokakları arşınlıyorum.
Güneşten, aydınlıktan yoksun,
Bizim mahallenin ara sokakları
Üstüne üstlük, gece karanlık izbe,
Bir kenti yaşıyorum, ürkek adımlarım,
Viran olmuş benliğim kadar harabe.
Akşam oluyor, gece başlıyor ağır ağır
Koyu karanlık kaldırımda gölgeler,
Boylu boyuna kaldırıma serilmiş
Çekmiş kafayı, yatıyor adam;
Gelen geçeni umursamadan…

Samatya’da sahile yakın bir ara sokak,
Kimler gelmiş kimler şu güzelim kente,
Kırdan bayırdan ipini kopararak…
Al sizin olsun Boğazı, Adası, Modası…
Yok şimdi Kalamış’ta bir tatlı huzur!
Yok Boğazda mehtaplı gece sefası…
İstanbul’da şaşkın, perişan yorgun ben,
Kaçtım, uzaklaştım sevgilimden.
Burası Fener, Balat, Cibali, Ayvansaray,
Vay anasını sattığımın İstanbul’u vay…