İstanbul Simülasyonu Şiiri - Muhayyel Gi ...

Gittim, 2 yıl oldu Şehr-i İstanbul'a
Çok severim sandım,
Büyük ümitlerle gittim,
Dedim kendime : "Bu ne kalabalık?"
&
İnsan kendisiyle o şehirde,
Nasıl baş başa kalsın?
Çeri Fatih'in gemisiyle,
Bu kalabalıkta; karaya nasıl çıksın?
&
Bir simülasyon gibi geldi
Her sabah aynı yerde
Aynı oltalar, aynı ışıkta aynı çiçekçi...
Aynı yerde aynı balık, aynı çarşıda aynı ayna...
Aynı olaylar, aynı ekip, aynı gökdelen...
Bu İstanbul bitirir adamı,
Bu Istanbul unutturur kendisine insanı...
Ah İstanbul, her dizinin meskeni,
O İstanbul her toplumun kökeni,
Yürütmezler takmazsan orada maskeni,
Ben kendime uygun maske bulamadım.
Dolandım durdum bir tenhaya varamadım.
Bir ağacın gölgesinde, rüzgarı tadamadım.
Ben Istanbulu bir kış ayında yanımda dayımla,
Üç günde tamamladım ya da tamamladım sandım...
&
Uzaktan çok hoş oradaki davul sesi,
Şairin de dediği gibi : "Öyle uzaktan seviyorum seni!"
Uzaklık sevdirdi bana o memleketi,
Uzaklık iyi etti o memleketteki sevdiklerimi...