İstanbul Senin Olsun Ben Gidiyorum Marma ...

şu İstanbul yaktı savurdu
marmaranın sakin sessiz akan gözyaşları
hırçınlaştı
gelen gitmez oldu kapıldı seline
sonra oda ağladı marmarayla gökyüzüyle
şimdilerde bir başka bu diyarlar
zamandı solduran gülleri
zamandı yıkan gönülleri
marmara sefere çıktım yolunda
marmara aç kollarını geliyorum sana
sendeki dalgalar bana sökmez
bilmezsin başım eteklerinde süzüldüğün
dağlardan dumanlı
savaşamazsın benimle
bak ne çabuk yıktılar seni
o güzelim boğazın bile
inan ki değeri yok sana gelenlerin gözünde
sımsıkı sar istersen istediğin kadar
çok yorma kendini
her şeyin bir başı bir de sonu var
İstanbul senin olsun ben gidiyorum marmaram...

13/05/1998