İstanbul Misali Şiiri - Umut Koçak

Denize benziyorum
Durgun sular gibi
Bazen sakin
Fırtınalı dalgalar gibi
Bazen hırçın
Kalbim dolu dizgin
Seninle
Gözyaşlarımı
Kendi içimdeki sen alevlerine
Akıtırım
Hiç durmaksızın
Deşilince yaralarım
Düşünmeksizin
Okyanusları taşırır
Yağmurla dökülen dertlerim
Dokunduğu zaman kanıma
Hoyrat rüzgarlarla eserim
Bir bardak suda
Fırtınalar koparırım
İnsanlar yabancılaşırken bana
Bir kaşık suda
Boğarım
Tarifsiz depremlerin ardında
Bir tsunami misali
Şehirleri tahrip eder
Binaları yıkar, yutarım
Gönüllere köprü kuran
Bir deniz gibiyim bazen
Ana karaları birbirinden ayıran
Boğazlarla birbirine bağlayan
İçimde binlerce can taşırım
Nefesi olmayan hayallerde
Umutların peşinde
Yaşayan
Koşan
İstanbul misali
Martıların kanatlarının alkış tutması
Aşkın hali, yansımaları
Sen diye
Ben diye
Biz olması